توجه کردید ته خیارا دیگه مثل قدیم تلخ نیست

یه ویژگی‌ای که دارم اینه که با خودم حرف می‌زنم. خودم میگم، اون یکی من جواب میده. من میگم، اون یکی به شوخیم می‌خنده. من ناراحتم، اون یکی دلداریم میده. من عصبانیم از کسی، اون یکی موارد منطقی قضیه رو برام شرح میده.  خیلی عجیبه، ولی واقعیه. قبلنا جلو آینه اینطوری بود، الان در هر لحظه‌ای بخوام با خودم حرف می‌زنم. یه جور بلند بلند فکر کردن پیشرفته‌س. قبلنا تو خیابون از یکی خوشم می‌اومد یا چیزی می‌دیدم به خودم می‌گفتم (مثلا )وای چه دختر خوشگلی! اون یکی می‌گفت آره عجب موهایی داره! یا ممکن بود از چیزی خنده‌مون بگیره و موجب می‌شد خجالت بکشم. اما حالا که ماسک هست، زیر ماسک قشنگ یه حرف زدن حسابی و خندیدنای جانانه داریم با خود درونمون. :))